Ciekawe Badania
Skip to content Skip to navigation
 
1.
2.
3.
4.

Chłoniak Non-Hodgkin

Chłoniak Non-Hodgkin

Parse error: syntax error in /www/ciekawebadania_www/www/ciekawebadania.pl/modules/php/php.module(80) : eval()'d code on line 17
Chłoniak Non-Hodgkin
opis
zalecenia żywieniowe

Aktualnie prowadzimy badanie nowoczesnej terapii w leczeniu chłoniaka Non-Hodgkin.

 

Pacjentom biorącym udział w badaniu gwarantujemy:

  • dostęp do nowoczesnej metody leczenia będącej w fazie badawczej, niedostępnej jeszcze na rynku medycznym
  • stałą opiekę lekarza i koordynatora badania
  • bezpłatną diagnostykę niedostępną w trakcie standardowego leczenia
  • posiłki w trakcie wizyt
  • terminowy zwrot wszystkich kosztów dojazdu do ośrodka 
  • najwyższe standardy medyczne i etyczne
  • przyjazną atmosferę w nowoczesnym ośrodku 
  • dogodną lokalizację
  • poufność danych
  • przeprowadzenie leczenia zgodnie z obowiązującym prawem unijnym i polskim

 

Jeżeli masz zdiagnozowanego chłoniaka Non-Hodgkin​ i chcesz wziąć udział w badaniu klinicznym, zadzwoń na bezpłatną infolinię 800 170 370 lub wypełnij formularz zgłoszeniowy. 

Co to jest chłoniak Non-Hodgkin?

Chłoniak grudkowy jest chorobą rozrostową układu limfatycznego stanowiącego część systemu odpornościowego, wspomagającego zwalczanie infekcji. Jest nowotworem o niskiej złośliwości wywodzącym się z limfocytów B grudek chłonnych. Stanowi odmianę chłoniaka nieziarniczego i ok. jedną trzecią wszystkich przypadków chłoniaków. Występuje znacznie częściej w Ameryce Północnej i Europie niż w innych częściach świata. Nieco częściej występuje u kobiet, a średnia wieku w czasie zachorowania zwykle przekracza 60 lat. 

Jakie są objawy chłoniaka Non-Hodgkin?

Charakterystyczną cechą chłoniaka grudkowego jest długotrwały, często bezobjawowy przebieg. Około połowa chorych w chwili rozpoznania nie wykazuje objawów lub oznak aktywności choroby. Objawami, z którymi do lekarza zgłaszają się pacjenci bywają zazwyczaj niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin, spowodowany powiększeniem węzłów chłonnych i/lub obecności guza w ich okolicy. Zazwyczaj choroba obejmuje więcej niż jedną grupę węzłów chłonnych.

 

Pozostałe objawy kliniczne zależą od stopnia zajęcia procesem chorobowym narządów limfatycznych i pozalimfatycznych. Obserwuje się także objawy ogólne: brak apetytu, zmęczenie, poty nocne, gorączka z niewyjaśnionych przyczyn oraz spadek masy ciała. U części chorych objawy lub dolegliwości spowodowane chorobą nigdy nie występują i nie wpływa ona na długość życia chorego.

 

W przeważającej większości przypadków choroba jest uogólniona w chwili rozpoznania, zajęcie szpiku występuje u około 60% chorych. Charakterystyczne jest występowanie nawrotów choroby ze stałą częstością w dowolnie długim czasie obserwacji. 

Jaka jest diagnostyka chłoniaka Non-Hodgkin?

Podstawą do rozpoznania chłoniaka jest ocena mikroskopowa pobranego węzła chłonnego (badanie histopatologiczne). Zabieg pobrania węzła chłonnego zazwyczaj jest prosty i można go wykonać zarówno w znieczuleniu miejscowym jak i ogólnym. 

 

Dokładniejsza ocena wymaga wykonania badań dodatkowych takich jak: badanie krwi, badanie obrazowe (do decyzji lekarza: usg, rtg, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, PET, scyntygrafia) oraz badanie próbki szpiku kostnego. Pomaga to w wyborze najbardziej korzystnego dla pacjenta sposobu leczenia.

Jakie jest leczenie chłoniaka Non-Hodgkin?

Wybór metody leczenia zależy od typu histopatologicznego i stopnia zaawansowania klinicznego oraz od obecności określonych czynników rokowniczych na początku choroby. 

 

Chorzy mogą pozostawać w aktywnej obserwacji (metoda watch&wait - obserwuj i czekaj), jeśli chłoniak nie daje objawów. W tym przypadku natychmiastowe leczenie nie jest konieczne, a czasem zdarza się, że nie jest ono w ogóle potrzebne. 

 

Natomiast chorzy z objawowym chłoniakiem są leczeni schematami chemioterapii z lub bez przeciwciał monoklonalnych i/lub radioterapią. Po leczeniu u wielu osób objawy choroby nie powracają – taki stan nazywamy remisją. Jeśli natomiast chłoniak powróci, można zastosować kolejną, dobieraną indywidualnie terapię, do czasu uzyskania kolejnej remisji. W ten sposób choroba może być pod kontrolą przez wiele lat. Obecnie nie ma możliwości wyleczenia, jednakże ostatnie badania wykazały, że około 80% pacjentów żyje co najmniej 5 lat po rozpoznaniu chłoniaka grudkowego.

Źródła

 

 

 

 

 

Właściwe żywienie w chorobach nowotworowych jest niezmiernie istotnym elementem leczenia. Odgrywa również znaczącą rolę w profilaktyce zachorowania na raka. Dietoterapia w onkologii, tak jak w przypadku innych schorzeń opiera się o podstawowe zasady prawidłowego żywienia – regularne spożywanie posiłków, niewielkich objętościowo, zbilansowanych oraz urozmaiconych. Tu ogromne znaczenie obok ilości ma również jakość spożywanych produktów. Dieta powinna uwzględniać indywidualne zapotrzebowanie (wiek, płeć), rodzaj choroby, jej zaawansowanie, etap leczenia, schorzenia towarzyszące, dolegliwości oraz możliwe skutki uboczne stosowanych terapii onkologicznych. Istotnym punktem jest leczenie i zapobieganie niedożywieniu i wyniszczeniu, które może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać skuteczne leczenie, także ograniczanie procesów zapalnych oraz poprawa odpowiedzi układu immunologicznego.

 

Poniżej prezentujemy najistotniejsze zalecenia:

  • ogranicz spożycie węglowodanów (cukrów) – mowa nie tylko o cukrze krystalicznym, ale również produktach z tzw. ‘białej mąki’ – czyli wysoko oczyszczonego ziarna pszenicy – mąka pszenna, makarony, kluski, pieczywo pszenne/jasne, słone przekąski (krakersy, paluszki, precle itp.), wyeliminuj nawyk słodzenia napojów i potraw
  • wybieraj produkty od lokalnych, zaufanych dostawców – unikaj jaj, mięsa ryb oraz zwierząt z hodowli masowych; wybieraj warzywa i owoce z bio-upraw, wykorzystujących naturalne środki ochrony roślin (unikaj produktów, które mogą być skażone pestycydami)
  • dbaj o tzw. gęstość energetyczną i odżywczą posiłków – wybieraj posiłki i produkty, które w niewielkiej objętości dostarczają więcej kalorii i składników odżywczych, np. na śniadanie zamiast mleka z płatkami kukurydzianymi, wybierz ser twarogowy z awokado, cebulą dymką, zarodkami pszennymi i pomidorkami koktajlowymi
  • wypijaj ok. 2 litrów niesłodzonych płynów dziennie – najlepiej, aby była to dobra jakościowo zielona herbata (parzona 8-10 minut), niskosodowa woda średniozmineralizowana, woda z cytryną, lub np. kawa z cykorii
  • włącz do jadłospisu warzywa kapustne – m.in. kapusty, brokuły, brukselka – najlepiej w surowej postaci, lub krótko gotowane/ blanszowane (kapusty również w formie kiszonej); nie unikaj cebuli oraz czosnku (najlepiej, aby były surowe, drobno poszatkowane)
  • spośród owoców wybieraj owoce jagodowe – jagody, maliny poziomki, truskawki, porzeczki, jeżyny (również mrożone)
  • dbaj o odpowiednią podaż nienasyconych kwasów tłuszczowych w diecie – omega-3 (bogatym źródłem jest olej lniany oraz konopny, rzepakowy, inne źródła to ryby, dziczyzna i mięso zwierząt pastwiskowych, orzechy włoskie, migdały, siemię lniane, zielone sałaty liściaste, kiełki), omega-6 – łatwiej dostępny niż omega-3 (m.in. olej słonecznikowy, z orzechów włoskich oraz z pestek winogron, z wiesiołka, ogórecznika)
  • spożywaj produkty fermentacji mlekowej, np. maślanki, twarogi, jogurty, sery (sery pleśniowe, tj. roquefort nie są polecane dla osób z obniżoną odpornością), kiszona kapusta, kiszone warzywa
  • stosuj w kuchni: przyprawy (zamiast nadmiernych ilości soli) – zwłaszcza kurkumę (z niewielkim dodatkiem pieprzu, w połączeniu z produktami zawierającymi tłuszcz, lub z niewielką ilością tłuszczu, np. oliwy) – dodawaj ją po zakończeniu gotowania (w sprzedaży dostępne są również świeże kłącza kurkumy); kakao (jeśli w postaci czekolady, to takiej o zawartości kakao > 70% i bez dodatku cukru);
  • nie spożywaj produktów, które podejrzewasz że są zepsute, nadgniłe, spleśniałe – nie wykrawaj zepsutej części, wyrzuć cały produkt
  • staraj się, aby w Twojej kuchni dominowały produkty nieprzetworzone, świeże; unikaj produktów w proszku, instant, błyskawicznych, gotowych dań, produktów konserwowanych itp.

 

Jakość i dobór produktów jest niezmiernie istotny, nawet jeśli nie masz apetytu nie sięgaj po byle jakie przekąski (zwłaszcza słodycze). Jadłospis bazujący na powyższych zaleceniach powinien zostać indywidualnie dopasowany do potrzeb organizmu na danym etapie choroby, skonsultowany z lekarzem lub dietetykiem.

 

Obok odpowiedniej diety pamiętaj także o codziennej dawce ruchu (najlepiej na świeżym powietrzu), która nie tylko wzmocni mięśnie, pozwoli zachować sprawność, dotleni komórki, ale również wpłynie na polepszenie samopoczucia i nastroju oraz pozwoli na syntetyzowanie witaminy D przez skórę.