Ciekawe Badania
Skip to content Skip to navigation
 
1.
2.
3.
4.

Rak wątrobowokomórkowy

Rak wątrobowokomórkowy

Parse error: syntax error in /www/ciekawebadania_www/www/ciekawebadania.pl/modules/php/php.module(80) : eval()'d code on line 17
Rak wątrobowokomórkowy
opis
zalecenia żywieniowe

Badanie fazy III, Wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane aktywnie badanie kliniczne w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności lenvatinibu (E7080 / MK-7902) w połączeniu z pembrolizumabem (MK-3475) w porównaniu z lenvatinibem w terapii pierwszego rzutu u uczestników zaawansowany rak wątrobowokomórkowy (LEAP-002).

 

Pacjentom biorącym udział w badaniu gwarantujemy:

  • stałą opiekę lekarza i koordynatora badania
  • bezpłatną diagnostykę niedostępną w trakcie standardowego leczenia
  • posiłki w trakcie wizyt
  • terminowy zwrot wszystkich kosztów dojazdu do ośrodka
  • najwyższe standardy medyczne i etyczne
  • przyjazną atmosferę w nowoczesnym ośrodku
  • dogodną lokalizację
  • poufność danych
  • przeprowadzenie leczenia zgodnie z obowiązującym prawem unijnym i polskim

 

Jeżeli masz zdiagnozowanego raka wątrobowokomórkowego i chcesz wziąć udział w badaniu klinicznym, zadzwoń na bezpłatną infolinię 800 170 370 lub wypełnij formularz zgłoszeniowy.

Co to jest rak wątrobowokomórkowy?

Rak wątrobowokomórkowy (pierwotny rak wątroby; ang. hepatocellular carcinoma; HCC) – jest to często występujący nowotwór złośliwy wątroby wywodzący się z komórek wątroby - hepatocytów. Komórka rakowa wywodzi się z prawidłowej komórki wątrobowej, w której doszło do zatrzymania procesu umierania (apoptozy). Chora komórka wątrobowa, podobnie jak każda komórka nowotworowa, zaczyna się nieustannie dzielić. Poprzez nadmierny podział dochodzi do wypierania i sukcesywnego zastępowania prawidłowych komórek wątrobowych przez nowotworowe. Dochodzi do niemal całkowitego zajęcia organu przez bezproduktywne komórki nowotworowe, co doprowadza do niewydolności narządu.

 

Do czynników predysponujących do zachorowania należą: wirusowe zapalenie wątroby typu B i C (marskość pozapalna), poalkoholowa marskość wątroby oraz marskość wątroby na innym podłożu. Do czynników ryzyka należą również: przewlekła ekspozycja na aflatoksyny zawarte w żywności, niektóre choroby metaboliczne, wieloletnie stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, palenie tytoniu.

Jakie są objawy raka wątrobowokomórkowego?

Początkowo rak rozwija się bezobjawowo lub ubogoobjawowo, pojawiające się objawy są mało charakterystyczne i trudne do odróżnienia od zwykle towarzyszącej mu marskości wątroby.

 

Zaawansowany rak wątroby objawia się ogólnym i postępującym wyniszczeniem organizmu. Pojawiają się zaburzenia ze strony układu pokarmowego - uczucie pełności, ból brzucha i nudności. Występują zaburzenia odżywiania - głównie utrata apetytu. Z czasem rozwija się wodobrzusze (w jamie otrzewnej gromadzi się płyn, co widoczne jest w postaci obrzęku). Występuje żółtaczka (zmiana zabarwienia skóry, błon śluzowych i białek oczu na żółtawe).

 

Jeśli masa nowotworu jest bardzo duża, na obraz marskości wątroby nakładają się objawy niewydolności wątroby: zaburzenia krzepnięcia krwi, hipoglikemia (obniżony poziom glukozy we krwi), hipoalbuminemia (zmniejszenie ilości białka albuminy w osoczu krwi), zaburzenia hormonalne, objawy nadciśnienia w żyle wrotnej.

Jaka jest diagnostyka raka wątrobowokomórkowego?

Badania obrazowe odgrywają kluczową rolę w diagnostyce raka wątrobowokomórkowego.

 

Podstawowymi metodami diagnostycznymi są:

  • badanie ultrasonograficzne (USG)
  • tomografia komputerowa (TK)
  • rezonans magnetyczny (MRI) jamy brzusznej.

 

W badaniu fizykalnym (przy rutynowej wizycie) lekarz badając brzuch może stwierdzić powiększoną wątrobę lub bolesność uciskową. W badaniu USG można wykryć guz wątroby (USG nie określi jednoznacznie czy jest to zmiana złośliwa czy nie). Podobnie testy krwi, mogą wykazać zaburzoną pracę wątroby, ale nie określą jaki to typ zmiany. Natomiast w badaniach CT lub MRI obrazowane są detale budowy anatomicznej narządów. W przypadku wątpliwości diagnostycznych istnieje możliwość wykonania biopsji – pobranie małego fragmentu tkanki guza. Biopsja i badanie histopatologiczne nie są konieczne do rozpoznania choroby u pacjentów z marskością i zmianą powyżej 2 cm z typowym obrazem radiologicznym.

Jakie jest leczenie raka wątrobowokomórkowego?

Wybór metody leczenia raka wątrobowokomórkowego zależny od zaawansowania choroby oraz funkcji wątroby. Do kwalifikacji pacjentów do procedur służy klasyfikacja barcelońska (ang. Barcelona Clinic Liver Cancer, BCLC).

 

W zależności od stopnia zaawansowania stosuje się w terapii różne metody: chirurgiczne – klasyczne i małoinwazyjne – oraz farmakologiczne (sorafenib). Do metod klasycznego leczenia chirurgicznego (które jest podstawową metodą leczenia) należą resekcja wątroby oraz przeszczepienie wątroby. Małoinwazyjne techniki zabiegowe obejmują metodę przezcewnikowej chemioembolizacji tętniczej (ang. transcatheter arterial chemoembolisation, TACE) oraz metody ablacyjne (ang. radiofrequency ablation, RFA) i przezskórne wstrzyknięcie etanolu (ang. percutaneous ethanol injection, PEI). W leczeniu ogólnoustrojowym wykorzystuje się sorafenib. Radioterapia pełni rolę jedynie w leczeniu objawowym przerzutów.

 

Rak wątrobowokomórkowy jest uważany za nowotwór chemiooporny. Do 2007 roku w zaawansowanym stadium nie zalecano żadnego leczenia ogólnoustrojowego. Sytuację zmieniło wprowadzenie do leczenia sorafenibu. Lek wydłuża przeżycie u chorych na raka wątrobowokomórkowego. Wydłuża również czas do progresji.

Jak zapobiegać chorobie?

Ogólnie przyjmuje się, że rozwój raka wątrobowokomórkowego jest procesem długotrwałym, związanym z nagromadzeniem wielu genetycznych i epigenetycznych zmian, które w dalszej perspektywie prowadzą do aktywacji głównych onkogenów albo inaktywacji genów supresorowych.

 

Wzrastająca na świecie, a szczególnie w Europie częstość HCC wymaga wzmożonych działań prewencyjnych. Ogólnoświatowe i europejskie towarzystwa zalecają różne sposoby zapobiegania temu nowotworowi.

 

Do najważniejszych działań zapobiegających HCC należą:

  • szczepienie noworodków przeciw HVB,
  • szczepienie przeciw HBV dorosłych (nieszczepionych wcześniej) z grup ryzyka;
  • zapobieganie przenoszeniu zakażeń wirusami hepatotropowymi przez poprawę warunków sanitarno- higienicznych,
  • propagowanie zdrowego stylu życia, a w tym redukcja nadwagi, leczenie otyłości, zmniejszenie spożycia alkoholu,
  • leczenie/prawidłowe kontrolowanie cukrzycy,
  • leczenie chorych zakażonych wirusami hepatotropowymi (HBV, HCV) w celu eliminacji wirusów z ustroju i zahamowania progresji choroby wątroby do marskości.

Źródła

 

Właściwe żywienie w chorobach nowotworowych jest niezmiernie istotnym elementem leczenia. Odgrywa również znaczącą rolę w profilaktyce zachorowania na raka. Dietoterapia w onkologii, tak jak w przypadku innych schorzeń opiera się o podstawowe zasady prawidłowego żywienia – regularne spożywanie posiłków, niewielkich objętościowo, zbilansowanych oraz urozmaiconych. Tu ogromne znaczenie obok ilości ma również jakość spożywanych produktów.

 

Dieta powinna uwzględniać indywidualne zapotrzebowanie (wiek, płeć), rodzaj choroby, jej zaawansowanie, etap leczenia, schorzenia towarzyszące, dolegliwości oraz możliwe skutki uboczne stosowanych terapii onkologicznych. Istotnym punktem jest leczenie i zapobieganie niedożywieniu i wyniszczeniu, które może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać skuteczne leczenie, także ograniczanie procesów zapalnych oraz poprawa odpowiedzi układu immunologicznego.

 

Poniżej prezentujemy najistotniejsze zalecenia:

  • ogranicz spożycie węglowodanów (cukrów) – mowa nie tylko o cukrze krystalicznym, ale również produktach z tzw. ‘białej mąki’ – czyli wysoko oczyszczonego ziarna pszenicy – mąka pszenna, makarony, kluski, pieczywo pszenne/jasne, słone przekąski (krakersy, paluszki, precle itp.), wyeliminuj nawyk słodzenia napojów i potraw
  • wybieraj produkty od lokalnych, zaufanych dostawców – unikaj jaj, mięsa ryb oraz zwierząt z hodowli masowych; wybieraj warzywa i owoce z bio-upraw, wykorzystujących naturalne środki ochrony roślin (unikaj produktów, które mogą być skażone pestycydami)
  • dbaj o tzw. gęstość energetyczną i odżywczą posiłków – wybieraj posiłki i produkty, które w niewielkiej objętości dostarczają więcej kalorii i składników odżywczych, np. na śniadanie zamiast mleka z płatkami kukurydzianymi, wybierz ser twarogowy z awokado, cebulą dymką, zarodkami pszennymi i pomidorkami koktajlowymi
  • wypijaj ok. 2 litrów niesłodzonych płynów dziennie – najlepiej, aby była to dobra jakościowo zielona herbata (parzona 8-10 minut), niskosodowa woda średniozmineralizowana, woda z cytryną, lub np. kawa z cykorii
  • włącz do jadłospisu warzywa kapustne – m.in. kapusty, brokuły, brukselka – najlepiej w surowej postaci, lub krótko gotowane/ blanszowane (kapusty również w formie kiszonej); nie unikaj cebuli oraz czosnku (najlepiej, aby były surowe, drobno poszatkowane)
  • spośród owoców wybieraj owoce jagodowe – jagody, maliny poziomki, truskawki, porzeczki, jeżyny (również mrożone)
  • dbaj o odpowiednią podaż nienasyconych kwasów tłuszczowych w diecie – omega-3 (bogatym źródłem jest olej lniany oraz konopny, rzepakowy, inne źródła to ryby, dziczyzna i mięso zwierząt pastwiskowych, orzechy włoskie, migdały, siemię lniane, zielone sałaty liściaste, kiełki), omega-6 – łatwiej dostępny niż omega-3 (m.in. olej słonecznikowy, z orzechów włoskich oraz z pestek winogron, z wiesiołka, ogórecznika)
  • spożywaj produkty fermentacji mlekowej, np. maślanki, twarogi, jogurty, sery (sery pleśniowe, tj. roquefort nie są polecane dla osób z obniżoną odpornością), kiszona kapusta, kiszone warzywa
  • stosuj w kuchni: przyprawy (zamiast nadmiernych ilości soli) – zwłaszcza kurkumę (z niewielkim dodatkiem pieprzu, w połączeniu z produktami zawierającymi tłuszcz, lub z niewielką ilością tłuszczu, np. oliwy) – dodawaj ją po zakończeniu gotowania (w sprzedaży dostępne są również świeże kłącza kurkumy); kakao (jeśli w postaci czekolady, to takiej o zawartości kakao > 70% i bez dodatku cukru);
  • nie spożywaj produktów, które podejrzewasz że są zepsute, nadgniłe, spleśniałe – nie wykrawaj zepsutej części, wyrzuć cały produkt
  • staraj się, aby w Twojej kuchni dominowały produkty nieprzetworzone, świeże; unikaj produktów w proszku, instant, błyskawicznych, gotowych dań, produktów konserwowanych itp.

 

Jakość i dobór produktów jest niezmiernie istotny, nawet jeśli nie masz apetytu nie sięgaj po byle jakie przekąski (zwłaszcza słodycze). Jadłospis bazujący na powyższych zaleceniach powinien zostać indywidualnie dopasowany do potrzeb organizmu na danym etapie choroby, skonsultowany z lekarzem lub dietetykiem.

 

Obok odpowiedniej diety pamiętaj także o codziennej dawce ruchu (najlepiej na świeżym powietrzu), która nie tylko wzmocni mięśnie, pozwoli zachować sprawność, dotleni komórki, ale również wpłynie na polepszenie samopoczucia i nastroju oraz pozwoli na syntetyzowanie witaminy D przez skórę.