Ciekawe Badania
Skip to content Skip to navigation
 
1.
2.
3.
4.

Zespoły mielodysplastyczne

Zespoły mielodysplastyczne
Zespoły mielodysplastyczne
opis
zalecenia żywieniowe
zgłoś się
 

Zapraszamy osoby z zespołami mielodysplastycznymi do udziału w badaniu klinicznym.

 

Pacjentom biorącym udział w badaniu gwarantujemy:

  • stałą opiekę lekarza i koordynatora badania
  • bezpłatną diagnostykę niedostępną w trakcie standardowego leczenia
  • posiłki w trakcie wizyt
  • terminowy zwrot wszystkich kosztów dojazdu do ośrodka 
  • najwyższe standardy medyczne i etyczne
  • przyjazną atmosferę w nowoczesnym ośrodku 
  • dogodną lokalizację
  • poufność danych
  • przeprowadzenie leczenia zgodnie z obowiązującym prawem unijnym i polskim

 

Międzynarodowe badanie kliniczne fazy III, prowadzone z randomizacją i grupą kontrolną, porównujące działanie rygosertybu do działania schematu leczenia wybranego przez lekarza, u pacjentów z zespołami mielodysplastycznymi po zakończonej niepowodzeniem terapii lekiem hipometylującym.

https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT02562443?term=04-30&rank=2

 

Jeżeli masz zdiagnozowany zespół mielodysplastyczny i chcesz wziąć udział w badaniu klinicznym, zadzwoń na bezpłatną infolinię 800 170 370 lub wypełnij formularz zgłoszeniowy. 

Co to są zespoły mielodysplastyczne?

Zespoły mielodysplastyczne (mielodysplazja szpiku, ang. myelodysplastic syndrome, MDS) jest to grupa jednostek chorobowych, w których proces tworzenia krwinek jest zakłócony przez niezdolność niedojrzałych komórek do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Na zespoły mielodysplastyczne chorują częściej mężczyźni w wieku 60–75 lat. W Polsce rocznie notuje się około 2 tys. zachorowań.

 

Zespoły mielodysplastyczne są skutkiem zaburzeń genetycznych - np. utraty części lub całego chromosomu, przeniesienia części materiału genetycznego do innego chromosomu, obecności nadmiarowego chromosomu albo kombinacji takich zmian. Przyczyny tych zaburzeń nie są do końca poznane. Wymienia się kilka czynników ryzyka, które mogą zwiększać częstotliwość zachorowania na MDS, są to m.in.:

 

  • narażenie na związki chemiczne takie jak: pestycydy, toluen, benzen, środki ochrony roślin, nawozy sztuczne, farby do włosów, ksylen, chloramfenikol

  • dym tytoniowy

  • metale ciężkie

  • promieniowanie jonizujące

  • leki – cytostatyki

  • niedokrwistość aplastyczna

  • czynniki genetyczne

 

Klinicznie wyodrębnia się kilka grup (5 grup) i typów (8 typów) MDS, wg tzw. klasyfikacji FAB oraz zmodyfikowanej klasyfikacji FAB.

Jakie są objawy zespołów mielodysplastycznych?

Objawy nie są charakterystyczne, mogą również występować w szeregu innych schorzeń. W MDS dochodzi do rozwoju niedokrwistości, której objawami mogą być: osłabienie, szybka męczliwość, bóle i zawroty głowy, szybka akcja serca, zmniejszenie koncentracji, bladość skóry i śluzówek. 

 

W przebiegu mielodysplazji może występować neutropenia - zmniejszenie ilość granulocytów skutkuje ciężkimi zakażeniami bakteryjnymi i grzybiczymi. 

 

Skutkiem małopłytkowości mogą być objawy skazy krwotocznej - wybroczyny na skórze (bez urazów) oraz śluzówkach, a także krwawienia. Niekiedy występuje hepatomegalia (powiększenie wątroby), splenomegalia (powiększenie śledziony) lub limfadenopatia (powiększenie węzłów chłonnych).

 

Jaka jest diagnostyka zespołów mielodysplastycznych?

W diagnostyce zespołów mielodysplastycznych należy ocenić przede wszystkim krew obwodową, a także szpik (zarówno pod kątem morfologicznym, jak i cytogenetycznym). Rutynowe badanie krwi (powinno być wykonywane co najmniej raz w roku) może pomóc w rozpoznaniu choroby.

 

W krwi obwodowej mogą występować zaburzenia takie jak:

 

  • niedokrwistość

  • leukopenia (zmniejszenie całkowitej liczby białych ciałek krwi) z neutropenią (zmniejszenie liczby granulocytów)

  • obecność blastów (niedojrzałych komórek układu hemopoetycznego)

  • małopłytkowość

  • retikulocytopenia (zmniejszenie liczby retikulocytów)

  • niekiedy całkowita pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich składników komórkowych krwi)

 

Szpik w biopsji aspiracyjnej jest zazwyczaj bogatokomórkowy lub normokomórkowy z zaburzeniami hemopoezy (proces wytwarzania i różnicowania się elementów morfotycznych krwi). W trepanobiopsji, oprócz zaburzonej hematopoezy obserwuje się nieprawidłowe rozmieszczenie komórek prekursorowych oraz niekiedy cechy włóknienia szpiku.

Jakie jest leczenie zespołów mielodysplastycznych?

Wybór terapii zależny jest od wieku i stanu ogólnego chorego (ocenianego na podstawie skali ECOG), oraz od klasyfikacji rokowniczej (IPSS).

 

  • Leczenie łagodne - leczenie prowadzone w warunkach ambulatoryjnych (czynnik wzrostu, chemioterapia w małych dawkach, leczenie wspomagające);
  • Leczenie intensywne - leczenie prowadzone w warunkach szpitalnych (chemioterapia skojarzona, przeszczepienie szpiku kostnego), w razie braku kwalifikacji do przeszczepu - leki demetylujące.
  • Przeszczepienie szpiku jest metodą z wyboru u chorych poniżej 45 rż., umożliwiającą wyleczenie.
  • Chemioterapia - w leczeniu łagodnym MDS stosuje się małe dawki chemioterapeutyków. W chemioterapii intensywnej można wykorzystywać modele stosowane w leczeniu ostrej białaczki szpikowej.
  • Leczenie wspomagające - stosuje się głównie uzupełnianie niedoborów elementów morfotycznych krwi, tj.: przetaczanie krwi, podawanie erytropoetyny (stymulacja procesów wytwarzania czerwonych krwinek), podawanie G-CSF (czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów) - leczenie neutropenii, przeciwdziałanie zakażeniom, przetaczanie krwinek płytkowych w przypadku obecności skazy krwotocznej.
  • Leki immunomodulujące oraz leki demetylujące.
  • Leki eksperymentalne – w ramach badań klinicznych

Źródła

 

 

 

Właściwe żywienie w chorobach nowotworowych jest niezmiernie istotnym elementem leczenia. Odgrywa również znaczącą rolę w profilaktyce zachorowania na raka. Dietoterapia w onkologii, tak jak w przypadku innych schorzeń opiera się o podstawowe zasady prawidłowego żywienia – regularne spożywanie posiłków, niewielkich objętościowo, zbilansowanych oraz urozmaiconych. Tu ogromne znaczenie obok ilości ma również jakość spożywanych produktów. Dieta powinna uwzględniać indywidualne zapotrzebowanie (wiek, płeć), rodzaj choroby, jej zaawansowanie, etap leczenia, schorzenia towarzyszące, dolegliwości oraz możliwe skutki uboczne stosowanych terapii onkologicznych. Istotnym punktem jest leczenie i zapobieganie niedożywieniu i wyniszczeniu, które może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać skuteczne leczenie, także ograniczanie procesów zapalnych oraz poprawa odpowiedzi układu immunologicznego.

 

Poniżej prezentujemy najistotniejsze zalecenia:

  • ogranicz spożycie węglowodanów (cukrów) – mowa nie tylko o cukrze krystalicznym, ale również produktach z tzw. ‘białej mąki’ – czyli wysoko oczyszczonego ziarna pszenicy – mąka pszenna, makarony, kluski, pieczywo pszenne/jasne, słone przekąski (krakersy, paluszki, precle itp.), wyeliminuj nawyk słodzenia napojów i potraw
  • wybieraj produkty od lokalnych, zaufanych dostawców – unikaj jaj, mięsa ryb oraz zwierząt z hodowli masowych; wybieraj warzywa i owoce z bio-upraw, wykorzystujących naturalne środki ochrony roślin (unikaj produktów, które mogą być skażone pestycydami)
  • dbaj o tzw. gęstość energetyczną i odżywczą posiłków – wybieraj posiłki i produkty, które w niewielkiej objętości dostarczają więcej kalorii i składników odżywczych, np. na śniadanie zamiast mleka z płatkami kukurydzianymi, wybierz ser twarogowy z awokado, cebulą dymką, zarodkami pszennymi i pomidorkami koktajlowymi
  • wypijaj ok. 2 litrów niesłodzonych płynów dziennie – najlepiej, aby była to dobra jakościowo zielona herbata (parzona 8-10 minut), niskosodowa woda średniozmineralizowana, woda z cytryną, lub np. kawa z cykorii
  • włącz do jadłospisu warzywa kapustne – m.in. kapusty, brokuły, brukselka – najlepiej w surowej postaci, lub krótko gotowane/ blanszowane (kapusty również w formie kiszonej); nie unikaj cebuli oraz czosnku (najlepiej, aby były surowe, drobno poszatkowane)
  • spośród owoców wybieraj owoce jagodowe – jagody, maliny poziomki, truskawki, porzeczki, jeżyny (również mrożone)
  • dbaj o odpowiednią podaż nienasyconych kwasów tłuszczowych w diecie – omega-3 (bogatym źródłem jest olej lniany oraz konopny, rzepakowy, inne źródła to ryby, dziczyzna i mięso zwierząt pastwiskowych, orzechy włoskie, migdały, siemię lniane, zielone sałaty liściaste, kiełki), omega-6 – łatwiej dostępny niż omega-3 (m.in. olej słonecznikowy, z orzechów włoskich oraz z pestek winogron, z wiesiołka, ogórecznika)
  • spożywaj produkty fermentacji mlekowej, np. maślanki, twarogi, jogurty, sery (sery pleśniowe, tj. roquefort nie są polecane dla osób z obniżoną odpornością), kiszona kapusta, kiszone warzywa
  • stosuj w kuchni: przyprawy (zamiast nadmiernych ilości soli) – zwłaszcza kurkumę (z niewielkim dodatkiem pieprzu, w połączeniu z produktami zawierającymi tłuszcz, lub z niewielką ilością tłuszczu, np. oliwy) – dodawaj ją po zakończeniu gotowania (w sprzedaży dostępne są również świeże kłącza kurkumy); kakao (jeśli w postaci czekolady, to takiej o zawartości kakao > 70% i bez dodatku cukru);
  • nie spożywaj produktów, które podejrzewasz że są zepsute, nadgniłe, spleśniałe – nie wykrawaj zepsutej części, wyrzuć cały produkt
  • staraj się, aby w Twojej kuchni dominowały produkty nieprzetworzone, świeże; unikaj produktów w proszku, instant, błyskawicznych, gotowych dań, produktów konserwowanych itp.

 

Jakość i dobór produktów jest niezmiernie istotny, nawet jeśli nie masz apetytu nie sięgaj po byle jakie przekąski (zwłaszcza słodycze). Jadłospis bazujący na powyższych zaleceniach powinien zostać indywidualnie dopasowany do potrzeb organizmu na danym etapie choroby, skonsultowany z lekarzem lub dietetykiem.

 

Obok odpowiedniej diety pamiętaj także o codziennej dawce ruchu (najlepiej na świeżym powietrzu), która nie tylko wzmocni mięśnie, pozwoli zachować sprawność, dotleni komórki, ale również wpłynie na polepszenie samopoczucia i nastroju oraz pozwoli na syntetyzowanie witaminy D przez skórę.