Co to jest łuszczyca plackowata?
Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną, niezakaźną chorobą skóry, która dotyka 100 milionów osób na całym świecie. Występuje ona w różnych postaciach klinicznych, które rozróżnia się w zależności od charakteru i nasilenia zmian na skórze, ich umiejscowienia oraz czasu trwania. Najpowszechniej występującą postacią choroby jest łuszczyca plackowata, nazywana również „zwyczajną”.
Jakie są objawy łuszczycy plackowatej?
Charakteryzuje się ona występowaniem czerwonych lub czerwono-brunatnych zmian skórnych pokrytych suchą, srebrzystą łuską. Po jej zdrapaniu ukazuje się błyszcząca powierzchnia, jakby pokryta stearyną (objaw świecy stearynowej), a następnie punkcikowate krwawienie (objaw Auspitza). Wykwity mogą pojawić się w każdej lokalizacji, jednak najczęściej obejmują skórę łokci, kolan, okolicy krzyżowej oraz głowy. Często dotyczą także paznokci, które stają się wtedy matowe, zgrubiałe i przybierają żółtawe zabarwienie. Zmiany chorobowe są dobrze odgraniczone (łatwo jest odróżnić gdzie kończy się niezmieniony chorobowo obszar skóry, a gdzie zaczyna się wykwit). Mogą być źródłem dyskomfortu dla chorego, gdyż często towarzyszy im świąd i ograniczenie ruchliwości skóry.
W zależności od rozległości zmian skórnych, wyróżniamy trzy stopnie ciężkości choroby:
- Łagodny – zmiany skórne obejmują mniej niż 10% powierzchni ciała
- Umiarkowany – zmiany obejmują 10-30% powierzchni ciała
- Ciężki – zmiany obejmują ponad 30% powierzchni ciała
W celu oceny nasilenia procesu chorobowego łuszczycy, można zastosować tzw. metodę dłoni. Polega ona na tym, że własna dłoń pacjenta stanowi 1% powierzchni jego ciała. W ten sposób, przykładając dłoń do zmian skórnych, może on ocenić orientacyjnie stopień ciężkości choroby.
Jaka jest diagnostyka łuszczycy plackowatej?
Rozpoznanie łuszczycy najczęściej opiera się na badaniu stanu skóry przez dermatologa – ocenie wyglądu i nasilenia zmian skórnych. Nie istnieją specyficzne testy potwierdzające obecność łuszczycy. Lekarz może zlecić dodatkowe testy, np. badania laboratoryjne krwi. W celu wykluczenia innych chorób skóry można wykonać również biopsję skóry.
Jakie jest leczenie łuszczycy plackowatej?
Leczenie łuszczycy plackowatej najczęściej zaczyna się od leczenia zewnętrznego – tj w postaci maści – emolientów, środków nawilżających, preparatów keratolitycznych, kortykosterydów i naświetlań. Leczenie ogólnoustrojowe zaleca się najczęściej po nieskutecznej terapii miejscowej, zastosowanie mają tu m.in. metotreksat, retinoidy, cyklosporyna A, leki biologiczne.
Źródła
- Dorota Wielowieyska-Szybińska, Anna Wojas-Pelc: Przebieg i postępowanie w łuszczycy zwykłej, Postępy Dermatologii i Alergologii XXIX; 2012/2
- Katarzyna Łoza, Bogusław Wach, Adam Borzęcki: Poradnik dla chorego na łuszczycę, Lublin 1999
- https://portal.abczdrowie.pl/luszczyca (wersja z dnia 03.09.2015)